Υψηλάντης
Υψηλάντης την άρχισε
Υψηλάντης την τελείωσε
Τα παλικάρια πέθαναν
Μάχες πολλές έγιναν
Αίμα πολύ χύθηκε
Υψηλάντης την άρχισε
Υψηλάντης την τελείωσε
Τούρκοι Έλληνες Αιγύπτιοι
χάθηκαν πολλοί
Υψηλάντης την άρχισε
Υψηλάντης την τελείωσε
Κολοκοτρώνης, Κανάρης, Μπότσαρης
ήρωες που χάθηκαν
Υψηλάντης την άρχισε
Υψηλάντης την τελείωσε
Τριπολιτσά, Αλαμάνα, Μεσολόγγι, Κρήτη
Αίμα παντού
Υψηλάντης την άρχισε
Υψηλάντης την τελείωσε
Μέρα νύχτα το τουφέκι
στο χέρι
Υψηλάντης την άρχισε
Υψηλάντης την τελείωσε
ΕΛΕΝΑ ΚΑΤΣΙΚΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤ1
Μανάδες κλαίνε με λυγμούς, χωρίς σταματημούς…
Άλλες ‘χασαν τον άντρα τους, άλλες τα παιδιά τους …
Τίποτε δε μένει πια στην αγκαλιά τους…
Εγώ είμαι ένα παιδί που έχει ταλαιπωρηθεί…
Όταν πάω να κοιμηθώ, ένα δάκρυ κυλά στο πρόσωπό μου
κι όταν πάω να ονειρευτώ, πάντα λέω κι αναζητώ:
«Γιατί, γιατί εγώ να χάσω αυτόν που αγαπώ;»
Όταν μου έρχεται στο μυαλό δεν μπορώ ν’ αποχωριστώ:
κανονιές, τουφεκιές, κλάματα και ουρλιαχτά,
όλα τα παιδιά σφιγμένα στην ζεστή την αγκαλιά…
Κλείνοντας τα αυτιά
τους λεν πως όλα θα πάν’ καλά.
Την άλλη μέρα το πρωί
αίμα, αίμα ξεχείλισε πολύ
στην τάφρο που έπαιζα μικρή…
Μου έρχονταν στιγμές για το πώς ήταν πριν και χθες…
Άλλη μια μέρα ξημερώνει στην άγνωστη πλέον γη,
αυτή η καταστροφή δεν μπορεί να «επισκευαστεί»,
όπως το τείχος μας το δυνατό
που μας προστάτευε όλον αυτόν τον καιρό.
Πλέον είμαι ελεύθερο πουλί για να πετάξω εδώ κι εκεί …
Όμως αυτό που έζησα εγώ δε θα μου φύγει ποτέ , ποτέ απ’ το μυαλό …
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥΔΑΚΗ ΣΤ1
Εκεί τα έχασα, όλες μου οι αναμνήσεις, όλες μου οι καλές και οι κακές στιγμές, όλη μου η ζωή ήταν αυτή η πόλη!....Έτρεξα στο δωμάτιό μου, πήρα ένα τσουβάλι, από αυτά που βάζαμε τα σιτηρά, και έβαλα μέσα την αγαπημένη μου κούκλα και το φόρεμα της μαμάς. Μετά πήγα στην εκκλησία και ανέβηκα στο καμπαναριό. Εκεί βρήκα ένα μικρό ξύλινο μπαούλο γεμάτο σκόνη. Το άνοιξα και πήρα από μέσα ένα μαχαίρι. Μ’ αυτό το μαχαίρι είχε υπερασπιστεί τον εαυτό της πέντε μήνες πριν η μαμά μου. Κοίταξα ίσως για τελευταία φορά την πόλη. Ήμουν έτοιμη να αφήσω αυτή την πόλη; Δεν το ήξερα και ούτε το έμαθα ποτέ!
ΜΑΡΙΑ ΚΑΣΣΙΑΝΗ ΔΡΑΚΟΥ ΣΤ1
Οι Τουρκοαιγύπτιοι δεν σταματούν τις κανονιές. Εγώ και τα άλλα παιδιά προσπαθούμε να επισκευάσουμε το τείχος. Η πείνα όμως μας θερίζει. Τα παξιμάδια του Μιαούλη στερεύουν και ο πόνος της πείνας μεγαλώνει. Δεν αντέχω να βλέπω τη μητέρα μου να υποφέρει και να μου δίνει κάθε ψίχουλο φαγητού που έχουμε. Ο μπαμπάς πολεμάει έξω. Έχω πάλι την ίδια αγωνία που έχω πάντα όταν είναι εκτός σπιτιού και ευάλωτος στις δυνάμεις του εχθρού.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΤΡΑΤΟΥΔΑΚΗΣ ΣΤ1
